Algemene gebruiksadviezen
 
Bij vrijwel alle genoemde aandoeningen wordt gebruikgemaakt van propolis in druppelvorm. Afhankelijk van de ziekte kan de propolis-oplossing inwendig en/of uitwendig worden gebruikt. De meer geconcentreerde propolis-tinctuur is in principe alleen bedoeld voor uitwendig gebruik.
De propolis-druppels kun je direct vanuit het flesje op de tong druppelen. Ze werken het best, wanneer je ze eerst een halve minuut lang in de mond heen en weer beweegt. Een deel van de bestanddelen wordt dan al door het slijmvlies van de mond opgenomen en aan het bloed afgegeven. Vooral het mondslijmvlies onder de tong is erg dun en daarom zeer geschikt voor het opnemen en aan het bloed afgeven van propolis-bestanddelen. Na die halve minuut slik je de met speeksel vermengde propolis in.
Bij de meeste aandoeningen gebruik je viermaal daags vier druppels. Soms moet je wel eens de dubbele dosis gebruiken. Per keer neem je dan twee keer zoveel druppels in. Kinderen krijgen normaal per keer een kleiner aantal druppels afhankelijk van de leeftijd. Aan kinderen tussen de zeven en twaalf jaar geef je drie druppels per keer; voor kinderen van vier tot en met zes jaar zijn twee druppels per keer genoeg. Kinderen tot en met drie jaar krijgen per keer één druppel. Je kunt die direct in de mond druppelen, of eerst een druppel in een klein stukje biscuit laten trekken of op een lepeltje honing doen. Wanneer de klachten minder worden, kun je proberen om het aantal keren innemen langzaam te minderen van driemaal daags naar tweemaal daags. Na het verdwijnen van de klachten kun je, via een korte periode van eenmaal daags, stoppen met het innemen.
In het begin van de kuur kunnen de klachten tijdelijk toenemen. Dit is een goed teken en betekent dat de kuur zal aanslaan. Wordt het je te erg, dan onderbreek je de kuur een dag.
Propolis-zalf gebruik je in de meeste gevallen tweemaal daags. In veel gevallen is het beter om eerst gedurende enkele dagen propolis-druppels of tinctuur op de huidaandoening te doen. Per aandoening staat in dit boek vermeld of dit nodig is.
Een gebruiksadvies voor de gewone propolis-pillen en capsules die in de winkel te koop zijn, kan ik moeilijk geven. Ze zijn niet gemaakt op basis van opgeloste propolis. De hoeveelheid die ervan in het bloed terechtkomt, is dan ook gering, want de propolis lost niet in water op en het maag-darmstelsel is een waterig milieu.
 

Bijwerkingen
Elk middel dat werkt, heeft automatisch bijwerkingen, en dat geldt dus ook voor propolis. Gelukkig zijn er weinig ongewenste bijwerkingen, en die komen maar bij een beperkt aantal mensen voor. Een onderzoek bij 250 willekeurig gekozen gebruikers in onze praktijk wees uit dat misselijkheid bij het innemen (drie gebruikers) de meest genoemde bijwerking was. Het erger worden van de klachten in het begin van de behandeling wordt nogal eens als een ‘bijwerking’ opgevat. Uit de praktijk is gebleken dat dit juist een goed teken is. De meesten die durven door te zetten (wel even stoppen totdat de reactie is afgenomen), blijken uiteindelijk zeer goed te reageren!
Andere klachten die wel eens genoemd werden (een of twee keer), zijn een ruw gevoel in de mond, een branderig gevoel in de slokdarm, duizeligheid, hoofdpijn, heesheid en vaak plassen. Het is maar de vraag of dit echt van de propolis kwam of dat dat toeval is. Bovendien zijn er ook mensen die propolis juist met succes tegen duizeligheid of hoofdpijn hebben gebruikt.

Gunstige bijwerkingen werden ook wel genoemd, zoals het -steviger -worden van de nagels, het minder worden van bobbeltjes op de bovenarmen, het korter worden van de menstruatie (één in plaats van drie -weken), het meer energie krijgen (tweemaal), het verdwijnen van een langdurige moeheid en het verdwijnen van pukkeltjes.
Van de 24 meldingen over bijwerkingen (op 250 gebruikers) bleek het dus in zes gevallen om gunstige bijwerkingen te gaan. Dit geeft overigens een vertekend beeld. Want het gaat hier om mensen die een bijkomend gunstig effect van propolis als een ‘bijwerking’ beschouwden.

Waarschuwing: Eén op de 2000 mensen is allergisch voor propolis. Na contact met propolis ontstaan er dan rode, jeukende vlekken of bulten op de huid. Mensen die al allergisch voor andere stoffen zijn, lopen uiteraard meer risico ook allergisch te zijn voor propolis. Dit geldt met name voor mensen die allergisch zijn voor perubalsem. Of je allergisch bent voor propolis, weet je zelden of nooit van tevoren. Dat blijkt pas als je het middel gebruikt. Dat kun je zonder risico uitproberen door
’s avonds een beetje propolis-zalf of druppels op je handrug te doen. Als je allergisch bent, ontstaat er in de loop van de nacht of volgende -morgen een rode, jeukende plek. Gebeurt er niks, dan ben je er dus niet allergisch voor.
Propolis kan de werking van bloedverdunnende middelen -(sintrom, sintrommitis of marcoumar) versterken. Dit is gebleken bij het regelmatig bloedonderzoek dat gebruikers van bloedverdunnende middelen bij de trombosedienst moeten ondergaan. Twee propolis-gebruikers kregen te horen dat hun bloed zomaar ‘veel dunner’ was geworden (het percentage van de trombotest was lager geworden). Als gevolg daarvan moesten ze een lagere dosis bloedverdunnende middelen gaan gebruiken. Het is niet duidelijk op welke manier propolis de werking van bloedverdunnende middelen versterkt. Het is ook mogelijk dat propolis zélf een licht bloedverdunnende werking heeft. Deze ervaring  leidt in elk geval tot het dringende advies aan gebruikers van bloedverdunnende middelen om na een week propolis-gebruik hun bloed door de trombosedienst te laten controleren.

Raadpleeg altijd een arts
 

Hoe kom je aan propolis?
Propolis is gewoon in de winkel te koop. Verschillende drogisterijen, reformzaken en natuurvoedingswinkels hebben propolis in hun assortiment opgenomen. Ook via internetsites is propolis te koop. Je kunt er propolis in de vorm van tinctuur, druppels, tabletten en capsules en soms ook wel ruwe propolis aantreffen.
Het gebruik van ruwe propolis in tabletten en capsules heeft geen zin. De belangrijkste reden hiervan is dat propolis een harsachtige stof is met tientallen werkzame bestanddelen, die niet in water oplossen. Het inslikken van ruwe propolis heeft daarom geen zin, want darm- en maagsappen zijn waterachtige vloeistoffen. Daarin lossen de geneeskrachtige bestanddelen van propolis bijna niet op. De pillen en capsules zijn gemaakt van gemalen, ruwe propolis. Daarvoor wordt de propolis eerst ingevroren, want bij kamertemperatuur is deze te kleverig om te vermalen of te verpoederen. In de maag is het warm. Daardoor kleven al die korrels propolis uit de pil of capsule daarin weer snel aan elkaar tot een balletje ruwe propolis, waardoor de bestanddelen nauwelijks in het bloed opgenomen. Dat blijkt ook wel uit de eigen praktijk. We maken het regelmatig mee dat mensen die eerst de gewone tabletten hebben gebruikt, ons vertellen dat die niet werken.
Bij 90 procent van al het gepubliceerde onderzoek over propolis is gewerkt met propolis-extracten of verdunde oplossingen. Via speciale oplostechnieken worden de bestanddelen uit de hars getrokken en in oplossing gebracht. Pas dan kan het menselijk lichaam volledig profiteren van alle werkzame bestanddelen uit de propolis.

Overleg altijd met u huisarts over het gebruik van Propolis.